Πόσο ευθυγραμμισμένες είναι οι προσδοκίες θεραπείας μεταξύ κλινικών και ασθενών; Ακόμη και στην εποχή της εξατομικευμένης ιατρικής, η έρευνα μας λέει ότι οι αποφάσεις για τη θεραπεία κατάθλιψης συχνά δεν λαμβάνουν υπόψη τις ελπίδες, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες του ίδιου του ασθενούς.
Ο καθηγητής Frank κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, όσον αφορά τα αποτελέσματα της θεραπείας, οι ασθενείς ήθελαν:
Ανακούφιση από συμπτώματα, όπως άγχος και αρνητική αυτοδιάθεση
Αίσθηση ευημερίας και βελτίωση της λειτουργίας
Πρόωρη παρέμβαση, τόσο στην ασθένεια όσο και σε κάθε επεισόδιο υποτροπιάζουσας κατάθλιψης
Πρόληψη των υποτροπών.
Όσον αφορά τις αλληλεπιδράσεις τους με τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας, οι ασθενείς θέλησαν:
Συνεργατικές και ισότιμες σχέσεις με τους γιατρούς τους
Εξέταση των ειδικών στόχων θεραπείας
Σε βάθος ενημέρωση για τη διαταραχή και για τις παρεμβάσεις που μπορεί να είναι χρήσιμες για τη θεραπεία της, έτσι ώστε οι ασθενείς να μπορούν να κάνουν ενημερωμένες θεραπευτικές επιλογές.
Ο καθηγητής Frank τόνισε επίσης:
Η σημασία του σεβασμού των συστημάτων στις πεποιθήσεις των ασθενων και της ενσωμάτωσής τους στη θεραπεία τους .
Η σημασία του να επιτραπεί στους ασθενείς να συμμετεχουν κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων (αν και στο πλαίσιο ενός σφιχτού προγράμματος κλινικών).
Αντιμετώπιση μεμονωμένων αναγκών ασθενών
Τα συμπεράσματα αυτά υποστηρίχθηκαν από τον καθηγητή David Castle (Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Αυστραλία), ο οποίος συνέχισε να συζητά με κάποιες στρατηγικές θεραπείας που θα βοηθούσαν στην κάλυψη των αναγκών θεραπείας των ασθενών.Ένα μέγεθος δεν ταιριάζει σε όλα, τόνισε, επειδή οι άνθρωποι έχουν σύνολα μεμονωμένων συμπτωμάτων και θα έχουν διαφορετικά επίπεδα ανεκτικότητας σε διάφορες παρενέργειες. Επομένως, οι αλγοριθμικές προσεγγίσεις στη θεραπεία είναι περιορισμένες και οι γιατροί πρέπει να εξατομικεύουν τις επιλογές θεραπείας των ασθενών. Επιπρόσθετα, πρόσφατα στοιχεία έδειξαν ότι οι ψυχογενετικές εξετάσεις μπορεί σήμερα να έχουν λίγη συνεισφορά στη φροντίδα των ασθενών κατά την κατάθλιψη . Αντιθέτως, οι γιατροί πρέπει να βασίζονται σε προσεκτική επιλογή φαρμάκων και παρακολούθησης των θεραπειων αλλα και των ανεπιθύμητων ενεργειών τους και να καθοδηγούνται από τους ασθενείς στις επιλογές θεραπείας τους.
Σύμφωνα με το Prof Castle, οι καθοριστικοί παράγοντες της αντικαταθλιπτικής επιλογής περιλαμβάνουν:
Προηγούμενη ανταπόκριση του ασθενούς ή / και άλλων μελών της οικογένειας
Αποτελεσματικότητα του αντικαταθλιπτικού σε σχέση με συγκεκριμένα συμπτώματα που προκαλούν ανησυχία στον ασθενή
Ειδική ανεκτικότητα του φαρμάκου στον συγκεκριμένο ασθενή
Κοινή λήψη αποφάσεων
Οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή ή άλλη θεραπεία θα είναι αποτελεσματική μόνο εάν ο ασθενής τη λαμβάνει τακτικά . Οι γιατροί θα πρέπει να συνεργάζονται με τους ασθενείς για να καλύψουν τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους για θεραπεία και να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες τους , ώστε ο ασθενής να είναι πιο πιθανό να έχει συμμόρφωση στην αγωγη .Ο Prof Castle υποστήριξε λοιπόν την από κοινού λήψη αποφάσεων για την αντικαταθλιπτική θεραπεία: παρουσιάστε τις επιλογές, κατανοήστε τι αναμένει και θέλει ο ασθενής, στη συνέχεια βοηθήστε τον ασθενή να αποφασίσει με βάση αυτό.
Επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Οικονόμου Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής
Βιβλιογραφικές πηγές: Zubenko GS et al. JAMA Psychiatry 2018
website: http://www.psychiatros-neasmyrni.gr/
Η αρθρογραφία του γιατρού στο mediteam:
https://mediteam.gr/category/οικονομου/
